Δημοσίευμα

Χριστούγεννα με τον «Χορό των Ψευδαισθήσεων» - Η φαντασία στο δρόμο...

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ανέκαθεν με κατέθλιβαν. Τα τελευταία χρόνια ακόμα περισσότερο, καθώς τα εμπορικά καταστήματα στο κέντρο της πόλης βιάζονται να φέρουν τη γιορτινή ατμόσφαιρα πριν από την ώρα της. Όπου γυρίσεις το μάτι σου βλέπεις σύμβολα γιορτής. Πρόκειται για επιδημία που ξεσπά από τις αρχές Νοεμβρίου και σύντομα εξαπλώνεται σε όλες τις αθηναϊκές βιτρίνες. Πανικόβλητοι έμποροι πασχίζουν να αιχμαλωτίσουν το βλέμμα του μακάριου περαστικού στον ιστό μιας ψευδαίσθησης που θα εξατμιστεί στο πρώτο δεκαήμερο του καινούργιου χρόνου μαζί με την απατηλή λάμψη των στολιδιών.

Στον πεζόδρομο της Αιόλου με την Έλια ένα πρωί μες στις γιορτές. Από τα αναπαυτικά καθίσματα ενός καφέ, πρώτη πρώτη σειρά, αισθανόμαστε ότι έχουμε εξασφαλίσει προνομιακή θέση ως θεατές σ’ ένα αναπάντεχο θέαμα. Ένα ζευγάρι χορεύει αργεντίνικο τάνγκο συνοδεία μικρής ορχήστρας. Νομίζεις πως βλέπεις ένα τετράποδο σώμα. Ο τρόπος με τον οποίο τα πόδια ζωγραφίζουν στο πλακόστρωτο αέρινα σχήματα, πότε αργά, πότε γρήγορα, μου προκαλεί ίλιγγο, καθώς μάλιστα ο κορμός κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση. Ο καβαλιέρος, στητός σαν κολόνα, θυμίζει λίγο τον Ιγκόρ. Τα μπριγιαντισμένα του μαλλιά αστράφτουν όπως ο λουστραρισμένος έβενος. Φορά σκούρο κουστούμι με γιλέκο. Από τη στιγμή που το δεξί του χέρι σφίγγει την ντάμα στο στήθος του, την έχει εγκλωβίσει σ’ ένα αναπόδραστο σύμπλεγμα. Εκείνη, έντονα μακιγιαρισμένη, με ένα βαθύ σκίσιμο στο μαύρο της φόρεμα, ακουμπά το μέτωπο στο μάγουλό του κι ανταποκρίνεται με πάθος θεατρίνας. Ο κόσμος στέκεται και τους κοιτάζει μαγεμένος. Ο ήχος του μπαντονεόν σκορπά τριγύρω τις νότες ενός ερωτικού δράματος. Ένας μικρός με χείλη κάτασπρα από την άχνη του κουραμπιέ πλησιάζει τον μουσικό και προσπαθεί να ακουμπήσει τα πλήκτρα. Από πίσω του ο βιολιστής κατεβάζει το δοξάρι του και ακουμπά το παιδί στο κεφαλάκι. Εκείνο γυρνά και του χαμογελά πονηρά. Ύστερα συνεχίζει να πειράζει τον μπαντονεΐστα που παρ’ όλα αυτά δε δείχνει να ενοχλείται. Οι γονείς για καλό και για κακό απομακρύνουν τον γιο τους.

Ένας χοντρός κύριος από το διπλανό τραπέζι, θέλοντας να εντυπωσιάσει τη γυναίκα που συνοδεύει, εξιστορεί την περιπέτεια του αργεντίνικου τάνγκο. «Όταν οι Ευρωπαίοι μετανάστες μετέφεραν το τάνγκο στην Αργεντινή…» Η φωνή του αιχμηρή σαν λάμα χώνεται ενοχλητικά στο μελαγχολικό σώμα της μουσικής. Της λέει ότι πρόκειται για αντισυμβατικό χορό της πόλης, που γεννήθηκε στα λιμάνια και χορεύτηκε από τον υπόκοσμο. Και εξηγεί περαιτέρω: «Πόρνες, μαστροπούς, θαμώνες πορνείων, μαχαιροβγάλτες…» Σε κάθε λέξη που προφέρει, γυρίζει και με κοιτάζει με τα μικρά μάτια του, σαν να θέλει να πάρει έγκριση. Κάθεται κάτω από τη θερμαντική λάμπα του υγραερίου και τα αυτιά του έχουν κατακοκκινίσει. Η Έλια έχει περάσει το χέρι της κάτω από το δικό μου και κάθε τόσο μου σφίγγει το μπράτσο, όπως θα έκανε αν παρακολουθούσαμε κάποιο θρίλερ στο σινεμά. Στο μεταξύ το ζευγάρι έχει ολοκληρώσει την αποστολή του και αποσύρεται από την αυτοσχέδια πίστα. Οι μουσικοί ωστόσο συνεχίζουν να παίζουν και τότε εισβάλλουν δειλά τα ζευγαράκια του δρόμου, που αρχίζουν να προβάρουν αδέξια τα βήματα του τάνγκο. Πληρώνουμε τον καφέ μας και σηκωνόμαστε να φύγουμε. Η Έλια με κρατά αγκαζέ και κολλά πάνω μου. Γυρίζω και την κοιτάζω. Έχει ένα ύφος παράξενα αποφασιστικό. Διαισθάνομαι κάποια σημαντική δήλωση από μέρους της. Μήπως ήρθε η ώρα που πρόβλεψε ο Σέργιος; Αντί όμως να εκφράσει την επιθυμία της για το πολυπόθητο παιδί, γυρίζει και μου λέει: «Ώρα να ξαναχορέψουμε μαζί, δε νομίζεις κι εσύ; Και αυτή τη φορά λέω να δοκιμάσουμε το αργεντίνικο τάνγκο».

Υπάρχει τόση φασαρία γύρω μας που σκύβω προς το μέρος της για να την ακούσω. Τα χείλη της ακουμπούν πάνω στον λοβό του αυτιού μου και ανατριχιάζω στο άγγιγμά τους. Χρειάστηκε να περάσουν δεκαπέντε χρόνια για να ξανακάνουμε Χριστούγεννα μαζί. Είμαι τόσο ευτυχισμένος κι επιτέλους βρίσκω ένα νόημα σε όλο αυτό το πολυήμερο πανηγύρι.
Δημήτρης Στεφανάκης, Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ, σελ. 211 - 213

Χριστούγεννα με τον «Χορό των Ψευδαισθήσεων» - Η φαντασία στο δρόμο...

Αναρτήθηκε από: Dimitris Stefanakis

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι συγγραφέας δώδεκα μυθιστορημάτων και ενός δοκιμίου. Έχει... Διαβάστε περισσότερα...

Comments - Σχόλια

Share this Post:

Συνεχίστε την ανάγνωση...