Δημοσίευμα

Δεκαοχτώ ετών πήρα την απόφαση να διακόψω κάθε σχέση με την λογοτεχνία, απόφαση που σήμερα μου φαίνεται αδιανόητη, τότε όμως είχε κάποια λογική, αν σκεφτώ την θλίψη που με πολιορκούσε επίμονα. Είχα πράγματι πειστεί ότι η ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων ήταν μια καταθλιπτική διαδικασία, που δεν θα μου έβγαινε σε καλό. Δεν ξέρω τι ακριβώς με κατέθλιβε, μολονότι υποπτεύομαι πως είχε να κάνει με τη διαπίστωση ότι δεν έφτανα ούτε στο μικρό τους δαχτυλάκι τους ιδανικούς πρωταγωνιστές των μυθιστορημάτων – τις συνήθειες, τις αποφάσεις, την τόλμη, τις ιδέες, τα οράματα ακόμα και τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους.
Για την ιστορία, να αναφέρω ότι οι σχέσεις μου με τη λογοτεχνία αποκαταστάθηκαν πλήρως εκεί γύρω στα μέσα της χρυσής δεκαετίας των είκοσι· όχι πως έβλεπα αλλιώς τα βιβλία αλλά δεν μπορούσα να κάνω χωρίς αυτά. Την ίδια εποχή είχα κόψει το τσιγάρο, απόφαση που σεβάστηκα περισσότερο στη ζωή μου. Η νικοτίνη δεν είναι εντέλει τόσο εθιστική όσο η λογοτεχνία...
Δημήτρης Στεφανάκης
πώς η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ σού αλλάζει τη ζωή, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Περισσότερα εδώ: https://dimitrisstefanakis.gr/site/gr.php?p=vivliaview&id=80