Δημοσίευμα

Πολύ μου αρέσει να διαβάζω ξανά και ξανά αυτή την ωραία ιστορία που θέλει τον Πιέρ Μπονάρ να πηγαίνει μια μέρα στο Μουσείο του Λουξεμβούργου με ένα φίλο του. Ο τελευταίος αναλαμβάνει να αποσπάσει την προσοχή του φύλακα, καθώς ο ζωγράφος βγάζει τα πινέλα και τις μπογιές του κι αρχίζει να κάνει επεμβάσεις σ' ένα κομμάτι ενός δικού του πίνακα που κρεμόταν εκεί από χρόνια.
Χωρίς να ασπάζομαι την άποψη του Βαλερύ ότι ο αληθινός εργάτης δεν τελειώνει ποτέ κάτι απλώς το εγκαταλείπει, με διασκεδάζει το επεισόδιο του Γάλλου ζωγράφου και το σκεφτόμουν συχνά όταν αποφάσισα να πάρω τις δικές μου μπογιές και τα πινέλα, για να επέμβω ύστερα από χρόνια στον καμβά ενός παλιού μου μυθιστορήματος.
Σήμερα το «Λέγε με Καΐρα» ζει δικαίως τη δεύτερη νιότη του.
Δημήτρης Στεφανάκης