Δημοσίευμα

Στο μυθιστόρημά μου Λέγε με Καΐρα ο Μπούλης είναι ο αρχηγός μιας ανεκδιήγητης οργάνωσης που νόμιζε πως θα ανέτρεπε τη χούντα. Την μορφή του ανασύρει ο αφηγητής από τις αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας και γράφει: «Συχνάζανε τότε στην ταβέρνα του παππού μου του Ατρέμου, κι όσες φορές εκείνος δεν τους έπαιρνε στο κυνήγι με το σκουπόξυλο, έμεναν μέχρι αργά, για να συζητήσουν τα ζητήματα της αντίστασης». Υποτίθεται πως ο ίδιος ο Ατρέμος του έβαλε την ιδέα «Βρε Μπούλη, εσύ είσαι έξυπνο παιδί, πώς δεν σου έκοψε μέχρι τώρα να συστήσεις μια οργάνωση;» Κι επειδή ο άλλος δίσταζε τον ενθάρρυνε λέγοντας: «Αυτά τα πράγματα δε θέλουν πολλή σκέψη. Έτσι γράφεται η Ιστορία».

Ο Μπούλης ήταν από εκείνα τα αγόρια που πρώτα λανσάρισαν το τζιν παντελόνι στη ρομαντική Ελλάδα του εξήντα και του εβδομήντα, που είχαν ίσως ένα τσουλούφι στο μέτωπο να τους βασανίζει διαρκώς, που είχαν ίσως κάποιο ανεξερεύνητο σύμπλεγμα κατωτερότητας.

Η οργάνωση του Μπούλη είναι μια καρικατούρα της λαϊκής αντίστασης. Μέλη της  κάποιοι γραφικοί και αθώοι της γειτονιάς. Ο αρχηγός είναι κομμάτι ονειροπαρμένος και διαθέτει την στοιχειώδη ευφυΐα να εκμεταλλεύεται το καθετί στο όνομα της δόξας. Ο αφηγητής περιγράφει ως εξής τη ρητορική του δεξιότητα: «Χρησιμοποιούσε λέξεις πρωτάκουστες που μπορούσαν να αποφορτίσουν μια κατάσταση, να υποβαθμίσουν ένα γεγονός ή να το κάνουν να φαντάζει ανεξήγητο, απόμακρο… ο λόγος  αποτελούσε γι αυτόν ένα πολύτιμο εργαλείο, ίσως το μοναδικό αφού κατά τον παππού μου ‘πουλούσε αέρα κοπανιστό’ ... Κατά τα άλλα δεν ίδρωνε το αυτί του ίσως γιατί κατείχε στον απόλυτο  βαθμό την αρχή που ορίζει: ‘Ο κόσμος ξεχνά γρήγορα άρα δεν χρειάζεται να σε απασχολεί η μνήμη του. Μπορείς να λες και να κάνεις οτιδήποτε’».

Αυτός ήταν ο Μπούλης κι αν υποθέσουμε πως συνεχίζει ακόμα να πρωταγωνιστεί με το δικό του τρόπο, μπορείτε να  σκεφθείτε άραγε πού μπορεί να βρίσκεται σήμερα;
Δημήτρης Στεφανάκης - συγγραφέας

ΠΗΓΗ: http://www.timelink.gr/arthro//apoceis/poy-brisketai-shmera-o-mpoylhs-toy-dhmhtrh-stefanakh