Δημοσίευμα

"Στο λαϊκό τραγούδι ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ποιος είναι…" Βάλτερ Μπένγιαμιν

Η μυθολογία του ρεμπέτικου αντλώντας έμπνευση από τα σμυρνέικα τραγούδια μάς αφηγήθηκε με αλληγορικό τρόπο τα πέτρινα χρόνια της νεοελληνικής κοινωνίας φτάνοντας μέχρι τις παρυφές της δεκαετίας του εξήντα. Από τον Βαμβακάρη και τον Τσιτσάνη μέχρι τον Καλδάρα και τον Ζαμπέτα σχολιάστηκε εκτεταμένα η καθημερινή ζωή τριών γενεών ελλήνων. Ο Μάρκος εξέφρασε το λούμπεν προλεταριάτο, ο Τσιτσάνης και ο Καλδάρας το μετεμφυλιακό άγος. Μια σειρά στιχουργών με πρωθιέρεια την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μετέγραψαν με όρους μεγαλοφυούς απλότητας τις χαμένες προσδοκίες του λαού μας. 
Η θυμοσοφία των λαϊκών οργάνων και το εξεγερμένο τίμπρο της φωνής των λαϊκών τραγουδιστών παρέπεμπαν ευθέως σε μια επανάσταση που δεν έγινε ποτέ. 
Η παράδοση συνεχίστηκε με τα τρομερά παιδιά της λαϊκής παράδοσης.

Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Λοΐζος. Σήμερα, με την μουσική βιομηχανία υπό κατάρρευση, αναγνωρίζουμε τον σύγχρονο Βαμβακάρη στους Κατσιμιχαίους και τον Τσιτσάνη σ’ ένα από τους Μάλαμα ή Μαχαιρίτσα. 
Το λαϊκό τραγούδι ποτέ δεν πεθαίνει!

 

 

Αναρτήθηκε από: Dimitris Stefanakis

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι συγγραφέας δώδεκα μυθιστορημάτων και ενός δοκιμίου. Έχει... Διαβάστε περισσότερα...

Comments - Σχόλια

Share this Post:

Συνεχίστε την ανάγνωση...